Vanochtend heeft Bernard ons meegenomen naar het mooiste dorp aan de boven-Surinamerivier, Nieuw Aurora. Vindt hij. En dat is niet zo gek want hij blijkt de Kapitein van het dorp te zijn. De Kapitein is de op ene hoogste in rang, na de Granman. Het is het gebied van de Samaraccanen, een van de vijf stammen van de Marrons.
We meerden eerst aan bij een gezondheidscentrum, met een aantal duidelijke posters:
Er is zelfs een vliegveldje bij deze post, voor zieke mensen die met een vliegtuig of helikopter naar Paramaribo moeten worden vervoerd.
Via de dokterspost liepen we naar het traditionele dorp. Nieuw Aurora bestaat uit twee delen, het christelijke deel met ongeveer 3000 inwoners en een traditionele deel, wat zoveel wil zeggen als 'niet christelijk', met ongeveer 300 inwoners. De houten huisjes zien er in beide delen hetzelfde uit.
In het dorp is geen stromend water, al het water wordt uit de rivier gehaald, Alleen tussen 19 uur en 00.00 uur is er elektriciteit.
De mannen bouwen huizen of herstellen gebouwen, werken in Paramaribo of doen niks. Voor 't eten en je huis bouwen heb je geen geld nodig, alles groeit in t bos. Dus als je verder geen perspectief hebt of zoekt ...
Voor de vrouwen in Nieuw Aurora bestaat de dag uit kleding wassen in de rivier, koken en de vaat doen in de rivier. Het koken kost veel tijd. De bittere Cassave raspen bijvoorbeeld. Bij het raspen komt gif vrij, blauwzuur, waardoor de cassave eerst moet worden opgehangen om uit te lekken. Hierna stampen ze de overgebleven cassave tot meel, van het meel worden broden gemaakt die wel drie maanden goed blijven.
Tussendoor baren ze ook nog kinderen en zorgen ze voor de opvoeding totdat ze naar school gaan.
De basisschool staat in hetzelfde dorp.
Voor de middelbare school moeten de kids naar een internaat, in Atjonie bijvoorbeeld.
De mannen en vrouwen leven hier in aparte huizen. Een man heeft meerdere vrouwen (je moet vervanging hebben als je vrouw menstrueert), soms uit een ander dorp. En als zo'n vrouw hierheen komt, kan ze niet bij de andere vrouw in hetzelfde huis wonen. Dus heeft de man een eigen huis...
Als er ruzies zijn tussen families, komen zij met belangrijke figuren uit het dorp bij elkaar in deze ruimte.
De Granman en de Kapitein proberen het op te lossen. Als dit niet lukt, is er ook nog een politiepost in Nieuw Aurora. Dan wordt de zaak overgedragen aan de politie.
Ook als iemand overleden is, komt het lichaam eerst in deze ruimte bij de Granman en Kapitein, die een aantal rituelen uitvoeren. Dan wordt het lichaam overgedragen aan de familie, die het lichaam een dag later begraven op het Kerkhof onder de hoge bomen. Dat is tenminste zoals het in het Christelijke deel gaat. In het traditionele dorp gaat een overlijden gepaard met muziek, soms wel dagenlang. Zelfs wekenlang als de Granman overleden is.
De kindjes doen hier al op hele jonge leeftijd mee met huishoudelijke taken. De vaat wassen in de rivier bijvoorbeeld. Wat nou 'geen zin'? Ze zien er niet uit of ze er erg onder lijden. Overal lachende en spelende kinderen, met een bal van een harde vrucht of lekker plonsen in de rivier. Ze hebben lol, veel lol met elkaar :-)
De mensen in Nieuw Aurora willen niet gefotografeerd worden. Deze papegaai heeft er duidelijk geen moeite mee. Hij komt gewoon aanvliegen en blijft rustig op een stokje poseren :-)
Terug in Anaula was het weer tijd de hoogste tijd om te relaxen.
Toen het donker was (om plm 19 uur gaat het daglicht uit in Suriname) gingen we de boot weer in, op zoek naar kaaimannen. Nou is het overdag al een kunst om tussen de stenen door te varen, 's nachts is het helemaal eng. Maar de bootsman kent de rivier gelukkig op z'n duimpje. Nadat Michel een vliegende vis op z'n schoot had gekregen zagen we de kaaimannen in het water liggen. Heel stil, als we iets geluid maakten doken ze onder. Muisstil dreef de boot langs de kant, met een schijnwerper zagen we de ogen rood oplichten.
De kaaimannen zitten dichterbij dan we denken, het was dezelfde route als naar Nieuw Aurora. Alleen overdag zie je ze dus niet.
Op de terugtocht naar Anaula waren we toch bijna omgekieperd door grote stenen onder water. Tot hilariteit van de anderen trok Noah meteen z'n zwemvest aan ;-)
jeetje wat een avonturen weer zeg spannend kaaimannen spotten staat ook nog op mijn lijstje maar best wel neg ja zo in het donker brbrbr en die zitten er ook overdag! en waar blijft de foto met jijzelf in een soula zie nu alleen een blakaman zitten:-) geniet ze nog even van jullie dagen gr van ons en brasa Karin & Aurel x
BeantwoordenVerwijderen