Vandaag voor een vierdaagse trip vertrokken naar Anaula in Boven Suriname. Mijn richtinggevoel zegt dat we naar beneden gaan, maar ik durf de Surinaamse logica niet tegen te spreken.
Eerst hebben we met een bus in drie uur gereden naar Atjonie, langs de bauxiet- en aluminium fabriek en de goudmijnen. Mét tussenstop, want er moet natuurlijk gegeten worden :-)
Toen ik bij de tussenstop even aan de wandel ging om wat foto's te maken, hoorde ik opeens een mannenstem zeggen:
Huh? U bent toch de moeder van Marin?
De stem was van André, een mede-bewoner van het studentenhuis in Paramaribo. André was met Marin, Roxy en nog wat studenten op weg naar Isadou en JawJaw, voor een driedaagse trip. We hebben dus weer even gezellig met z'n allen bijgekletst, voordat we ieder weer in onze eigen bus naar Atjonie reden :-)
De weg naar Atjonie was vijf jaar geleden nog niet helemaal geasfalteerd. Toen deden we er meer dan vijf uur over, over de rode bauxietweg vol kuilen. Destijds heb ik de opmerking gemaakt dat het maar goed is dat er een velletje om je botten heen zit. Anders was het een bende geworden in de bus, met al dat heen en weer geschok en gerammel.
Dat is nu dus een stuk verbeterd, dankzij de inzet van vele chinezen die de weg hebben aangelegd.
In Atjonie kwamen we elkaar natuurlijk weer tegen...
Vanaf Atjonie is het nog een uur varen naar Anaula, met een houten boot op de boven-Surinamerivier. En dat is zoooooo lekker :-) Je krijgt pijnlijke billen van het zitten, maar de natuur is overweldigend en het windje plus het opspattende water maken de tocht heel aangenaam.
Na de warme lunch in Anaula en wat relax-uurtjes gingen we de boot weer in om verderop in de soela's te zwemmen.
Wat een sterke stroming! Dat is heerlijk om gewoon tussen de stenen te zitten of je een stukje mee te laten drijven. Niet te ver, want als je niet uitkijkt stroom je zo door na Paramaribo. En, zoals onze gids Bernard zegt, het kost veel geld om weer hier naar terug te komen, dus dat is zonde.
's Avonds zouden we ook nog op Kaaimannentocht gaan. Maar opeens waren de wolken lek en kregen we een niet mis te verstane plens water naar beneden.
No spang, aldus Bernard, we zijn hier morgen en overmorgen ook nog :-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten